3 listopada 2007 - Kielce

Trzy moje wyjazdy na boczniaki tej jesieni, w których Ted nie mógł brać udziału, wystarczyły, aby na następny sygnał rzucił wszystko i ruszył ze mną w kielczańskie lasy. Pogoda dopisała na tyle, że słonko od czasu do czasu pokazywało jesienne oblicze za ciężkich deszczowo śniegowych chmur ale deszcz wstrzymał się na czas naszego grzybobrania. W czasie jazdy były wątpliwości czy będą boczniaki i co zrobimy jak ich nie będzie. Tadeusz był dobrej myśli, bo miejsce, w które jechaliśmy jeszcze nigdy go nie zawiodło. I tak było tym razem. Eldorado. Boczniaków do wyboru do koloru, małe do marynaty, większe na flaki i te jeszcze większe na patenie do panierki. Coś jeszcze zostanie do oporządzenia wg przepisu jak rydze po cygańsku. Uroda tych grzybków jest niesamowita. Mysi kolor skutecznie maskuje je wśród jesiennych topolowych liści a małe na tle pniaka z odległości 2-3 metrów są niewidoczne. Rosną pięknymi kaskadami. Zebraliśmy tego dobra sporo, będzie niemało pracy przy ich przetworzeniu, ale to cieszy na samą myśl, że mała tacka w sklepie kosztuje 7-8 złotych a przyjemności ich poszukiwania i zbioru nie da się przeliczyć na grajcary. Zostało jeszcze trochę czasu, aby wstąpić w miejsca występowania gąski zielonki. Niestety poszukiwanie jej nie dało rezultatów. Myślę, że jej jest już od kilku lat coraz mniej. To tak jak z rydzem kiedyś było, a może czasy obfitości zielonki wrócą? Podgrzybków było kilkanaście a i król grzybów okazał się łaskawy i obdzielił nas po jednej sztuce. Ja znalazłem prawuska o 13,34 a Ted o 13,42 .Na koniec tradycyjnie zrobiliśmy sobie zdjęcia przy naszych zbiorach i zniesmaczeni tym, że na dzień dzisiejszy koniec przyjemności, odtrąbiliśmy koniec grzybobrania